Bundan bir önceki yazımda bahsettiğim Kore Hayallerime gelinceye kadar ki hayallerim ve hedeflerim nelerdi,sonuç ne oldu sizlere biraz onlardan bahsetmek istiyorum.Bir nevi dertleşmek istiyorum da diyebilirim.Her genç gibi benim de kendimce hayallerim ve hedeflerim vardı.
Eğitim hayatım orta halliydi ve açıkçası benim çoğu kimsenin hedeflediği mesleklerde gözüm yoktu.Küçüklüğümden beri spora aşırı ilgim vardı.Aklınıza gelebilecek her türlü spor hakkında bilgiye sahiptim ve çoğu müsabakayı kaçırmazdım.Maçlar,yarışlar,olimpiyatlar.Benim için aşırı keyifli ve bilgim olduğu için de izlemesi ayrı zevkli olurdu.Saat farkı dinlemez izlemek istediğim tüm müsabakalara bakardım.Açıkçası birkaç alanda da yeteneğim olduğunu düşünüyordum.Bu alanları o dönemde çok araştırdım ama benim gibi çoğu insanın önüne çıkan başörtüsü yasağı engeli o dönemde benim de karşıma çıkmıştı.Bildiğiniz üzere spor müsabakaları bazen tüm dünyada izleniyor ve yasak yüzünden tüm dünyanın da sizi,sizin istemediğiniz şekilde görebilme riski var.Bu yasak hayallerimi gerçekleştirmemin önündeki en büyük engel oldu.Orada kendimi baya bıraktım.Ama bu sırada maçları vs takip etmeye devam ediyor ve kendimce bir şeyler yapıyordum.Daha sonra toparlanınca madem sporcu olamayacağım o zaman içinde olsam ne olur diye düşündüm.Bir spor diyetisyeni,spor muhabiri,sporla ilgili herhangi bir şey işte.Yine de o kimlik olmayınca buruk olacağımı düşündüm ve hepsinden vazgeçtim.
Bu sırada bir maça denk geldiğimi hatırlıyorum,sanırım voleyboldu.Takımlardan biri Mısır takımıydı ve kızlar için özel tasarlanmış tesettür formalarıyla sahada oynuyorlardı.Çok sevinmiş ve umutlanmıştım ama maalesef çoktan vazgeçmiştim hayallerimden.Zaten biliyorsunuzdur spor alanında erken yaşta başlamak ve bol antrenman çok önemli.Bunlar yıllar geçtikçe benden eksiliyordu.Hamd olsun şimdi bu yasaklardan eser kalmadı.Herkes istediği şekilde istediği alanda kendini geliştirme özgürlüğüne sahip.Bu yazıyı okuyan genç okurlarım varsa hayalleri üzerinde güzelce düşünüp makulse adım atmalarını tavsiye ederim.
Ben o kadar uzaklaştım ki bu hayalimden terimleri bile unutmuşum.Bazen maçlara,yarışlara,olimpiyatlara denk geliyorum ama neredeyse tamamen unutmuşum.
Sporla alakalı dizilere,kitaplara,filmlere denk gelince içim bir cız eder ama bir o kadar da heyecanla izlerim.Zaten bu dizi ve filmlerden bahsettiğim yazılarda sürekli bu olayların neden beni etkilediğini yazacağımdan bahsediyordum.İşte burada😊
Şimdi dönüp baktığımda keşke üzerine gidebilseydim diyorum.Biraz daha sabretsem önümdeki engel kalkacakmış zaten ama o zaman bunu tahmin etmem zordu.Gerçekleşse ne olurdu?Bu alanda istediğim çoğu şeyi yapar hedeflerime ulaşırdım ve kendime güvendiğim nadir konulardan.Zaten şimdiye emekliliğime de az bir şey kalırdı😄
Şimdi ne mi yapıyorum?Tam olarak böyleyim;
3 Yorumlar
Üzüldüm ama hepimizin olmayan hayalleri oldu maalesef bundan sonrası için hayal kurup gerçekleştirin. Geçmiş, güzel bir gelecek inşa etmek içim fırsat.
YanıtlaSilEvet hayatımızın bir kısmı hayal kırıklıklarıyla dolu oluyor.Belki de olmaması bizim için daha iyidir
SilKeşke ama vardır her şeyde bir hayır
YanıtlaSil