YİNE YENİDEN ŞEKER PORTAKALI🍊

 

Bu sene okumayı hedeflediğim kitaplar arasına eskiden okumuş olduğum kitaplardan bazılarını da ekledim.Bunlardan biri Simyacı bir diğeri de Şeker Portakalı'ydı.Bu kitapları çok küçükken okumuştum ve okuduğum zamanlarda çok etkilenip beğendiğimi hatırlıyordum.Ama konuları kafamda bölük börçüktü.Kitapları hatırlamak için tekrar okumaya karar verdim.Simyacı'nın yorumunu şurada paylaşmıştım.Şeker Portakal'ı yorumlarımı da bu yazımda paylaşacağım.

Biraz kitabın konusuna bakalım.Zeze, Brezilya'da küçük bir kasabada, kalabalık bir ailede yaşayan, çevresinin tabiriyle yaramaz bir çocuktur.Kasabada bir olay olduğunda, yaramazlığıyla ünlü olduğu için sorumlu olarak ilk Zeze sorguya çekilir.Eğer onun başının altından çıktıysa da ağır ceza verilir.Hatta bu cezalar ağır şiddet içermektedir.Zeze, yaramaz olduğu kadar oldukça zeki ve aynı zamanda duygulu bir çocuktur.Bir gün babasının işten çıkarılması üzzerine farklı bir eve taşınırlar.Bu evin bahçesinde ağaçların çoğunu kardeşleri kendi ağaçları olarak seçmiştir.Jose'ye de Şeker Portakalı ağacı kalmıştır.Zeze geniş hayal gücü ve duygulu yapısı sayesinde ağaçla sık sık konuşur ve dertleşir.Şeker Portakalı ağacı artık onun yeni arkadaşıdır.Bir diğer yeni ve en iyi arkadaşı da, Zeze'nin uzun zamandır uzaktan izlediği, kasabadaki en iyi arabaya sahip Potekizli olacaktır.Zeze, Portekizli'nin arabasına tutunup okula gizlice onunla gitme hayalleri kurmaktadır.Bu onun için fazla büyük bir hayaldir ama bu aklından geçtiği sıralarda Portekizli'yle tanışma şansı olur.Korktuğu bu adamla artık iyi birer arkadaş olmuşlardır.Öyle ki kimsenin anlayamayacağı, Zeze'nin derin yaralarını bile Portekizli anlar.Zeze, kimseden görmediği şefkati ve anlayışı ondan görünce Portekizli ona artık Şeker Portakalı ağacı kadar yakındır.Fakat Zeze bu sırada çok ağır bir olay yaşar.Evdekiler gerçek sebebini hiçbir zaman bilemez ama artık Zeze eskisi gibi değildir.

Gelelim yorumlarıma.Bu kitap yazarın kendi hayatından bir kesitmiş.Hatta çok etkilendiği bir dönemmiş.Kendisi de, kitabı on iki günde yazdığını ama onu yirmi yıldan fazla yüreğinde taşıdığını söylüyor.Gerçekten çok dokunaklı ve etkileyici bir hikaye.Yazar kendi hayatını anlatsa da okuyucu bu hikayeden çok şey çıkarıyor.Zeze'nin müthiş hayal gücüne sahip bir çocuk olması, bu hayal gücü sayesinde bazen başı derde girse de bazen de yalnızlığını Şeker Portakalı'yla dertleşerek gidermesi insanı duygulandıran kısımlardan.Zeze'nin en çok ihtiyacı olan şeyin aslında şefkat olmasıı ve sonunda bu şefkati bulacak ve Zeze'yi anlayacak birini bulduğunda duyduğu mutluluk ama sonrasında yaşananlar da okuyucu en çok etkileyen kısımlardan.Oldukça etkileyici bir hikaye.İyi ki tekrar okumuşum.Hatta ara ara tekrar okunan kitaplarımız olur, bu eser de benim için öyle olacak sanırım.

Kitaptan alıntılar;

-"Çok yükseleceksin, yumurcak.Adının Jose olması boşuna değil.Sen bir güneş olacaksın ve yıldızlar çevrende parlayacak."

-"Düşün, Zeze! Daha çok genç.Seninle birlikte büyüyecek.Günün biride büyük bir portakal ağacı olacak.İkiniz, iki kardeş gibi birbirinizi anlayacaksınız."

-"Konuştuğunu başkaları da biliyor mu?"

"Hayır.Yalnız sen biliyorsun."

"Doğru mu bu?"

"Yemin edebilirim.Bir peri, senin gibi küçük bir çocukla dost olduğum gün konuşmaya başlayacağımı ve çok mutlu olacağımı söyledi bana."

-En iyisi, şeker portakalı fidanımın gölgesine sığınmaktı.

-"Onu kestiler bile, baba; benim küçük şeker portakalı fidanım kesileli bir haftadan çok oluyor."

Yazar: Jose Mauro de Vasconcelos

Yayınevi: Can Yayınları

Sayfa Sayısı: 207

(Not: Kitap 20 senelik olduğundan bu kadar eski duruyor🤭)