KEDİLERİMİN KISIRLAŞTIRMA SÜRECİ🐈

Herkese merhaba.

Eskiden beri hayvanları çok severim.Çocukken geçirdiğim bir kaza sonucu, hayvanları sevsem de bir müddet onlara yaklaşıp dokunamamıştım.Yaşım ilerleyince sevgim daha ağır bastı ve evcil hayvan sahibi oldum.Daha önce balık bakıyordum ama ilk kez bir kedim daha doğrusu kedilerim olmuştu.Bu sahiplenmenin de ilerleyen zamanlarda devamı geldi.Kedilerimi genellikle kısırlaştırma ameliyatlarını olmadan önce sahiplenmiştim.Bu yüzden bu ameliyatın sorumluluğu bana kalmıştı.Bu yazımda bu süreçte yaşadıklarımızı anlatmak istedim.

Öncelikle 3 tane kedimi kısırlaştırdığımı söyleyeyim.Üçü de dişiydi.Dişi kedilerin kısırlaştırması erkek kedilere göre biraz daha zor oluyor diye biliyorum.Ama kısırlaştırma ameliyatı kolay ve sonrasında toparlaması kolay bir operasyon.Benim kedilerimi üç farklı doktor ameliyat etti.Sebebi çok acı verici ama burada anlatmak zorundayım.Belki yaşayanlar ve kendini suçlu hissedenler yada şu an o süreçten geçenler, henüz kısırlaştırma yaptırmamış ama tereddüt edenler vardır aranızda.İlk kısırlaştırdığım kedim ilk kedimdi.Yaşadığım yerde çok tercih edilen ve kliniği de insana güven veren bir veterinere yaptırdım.Veteriner kedim henüz 6 aylık civarındayken kısırlaştırma yapılabileceğini söyledi ve bizim de ilk kedimiz olduğundan doktora güvendik.Ameliyatı güzel geçmişti, herhangi bir enfeksiyon görünmüyordu.Evde nasıl bakılacağından da bahsettiler ve o şekilde baktık.Çok uzun süre dayanamadı ve kedimi kaybettim.Sebebi büyük ihtimalle fazla narkoz.Çünkü ameliyat yerinde herhangi bir sıkıntı yoktu.Evdeyken de narkozun etkisinden çıkamamış gibi bir hali vardı.Bu kayıp tabii ki çok ağır geldi bana.Bir sonraki kedimi sahiplendiğimde kısırlaştırma yapmama kararı bile aldırmıştı bu olay bana.Ve ikinci sahiplendiğim kedimi de veteriner olarak başka bir yere götürdüm.Bu veteriner de oldukça tecrübeli ve bilinen bir veterinerdi.Kontrolleri, aşıları vs çok iyi şekilde yapıyordu ve memnunduk.Mümkün olduğu kadar kısırlaştırmayı erteledim ve kedimde de çok sık kızgınlık olmuyordu ama sıklaşınca, yaklaşık 5 yaşındayken doktoruna danışarak kısırlaştırma operasyonu kararı aldık.Yani bu kısmı nasıl anlatacağım bilmiyorum.Benim için hatırlaması bile çok zor ama yazmak istiyorum.Ameliyatta kedimin yanında olmak istedim ve ayrı bir odada bekledim ama doktorun ameliyat ettiği yeri görebiliyordum.Odanın kapısı açıktı, ısıtıcı çalışıyordu, doktorun hijyene dair çok az önlem alarak ameliyat yaptığını fark ettim.İlk kez ameliyat yaşadığımızdan bir bildiği vardır, kolay bir operasyondur diye bir şey diyemedim.Kedimi alırken kafasına Elizabeth yakası denilen boyunluktan takıldı ve 15 gün kesinlikle çıkarmayacak denildi.Buna dikkat ettik ama arada bir çıkarmaya kalktı.Kedimi aldığımda ameliyat yeri çok büyüktü ve bana bir kısırlaştırma için bu kadar büyük bir yara tuhaf geldi.Zamanla o yara enfeksiyon kaptı.Çok ağır 2 aylık bir süreç geçirdik ve kedimi kaybettim.Bu esnada sürekli doktordaydık.Doktor sürekli yarayı dezenfekte edip antibiyotik veriyordu.En son gittiğimde çok sıvı kaybettiğini söyledi doktor, işlem yaptı ama kurtaramadık.Benim için korkunç ötesi bir andı.Hatırladıkça içim yanıyor gerçekten.Evde bir kedim daha vardı ve onun da kızgınlığı başlayınca ben iyice korkmaya başladım.Son sahiplendiğim kedimi bir hayvan severden almıştım ve kendisi yaşadığımız yerin sokak hayvanlarıyla ilgilenen ve bölgedeki veterinerleri de çok iyi bilen biriydi.En son ona danışmaya karar verdim ve bana kendilerinin de sürekli gittiği bir veteriner önerdiler.Kedimi orada kısırlaştırmaya karar verdim ve korkarak ellerine teslim ettim.Alırken aynı şekilde boyunluğunu çıkarmaması gerektiği, mama ve su konusunda ne zaman tüketebileceğine dair bilgiler verdiler.Ameliyat öncesinde de kısırlaştırma yapmak için kızgınlığının geçmesini beklemek gerektiğini söylemişlerdi.Yani daha detaylı bilgiler verdiler.Sonunda kedimi sağlam bir şekilde aldım.Ameliyat izi ufacık bir yerdi.Buradaki dikişi zamanla düştü, eridi.Eve gelince çok hızlı bir şekilde toparlandı.15 ün içinde de yaramazlıklarına kaldığı yerden devam etmeye başladı.Bu kedimin kısırlaştırma sürecinde hiçbir sağlık problemi çıkmadı.En son kontrolümüze de gittik ve her şey güzeldi çok şükür.O anki mutluluğumu anlatamam.Çok korkarak ameliyata gönderdim kızımı ama sonrasında iyi olduğunu öğrenince çok sevindim.Daha sonra öğrendim ki ilk gittiğimiz veterinerler hayvan severler tarafından tavsiye edilmeyen yerlermiş.Benim için geç ve acı oldu öğrenmesi.Evcil hayvanlarımız bizim evladımız, arkadaşımız gibi oluyor.Kaybetmek çok kötü ve kelimelerle tarif edilemeyecek kadar acı oluyor.Bu tarz hastalık ve ameliyat durumlarında size önereceğim tek şey kesinlikle doktorunuzu iyi seçmeniz.Bulunduğunuz yerlerde ulaşabiliyorsanız veterinerler hakkında yorumlara, varsa derneklerle iletişime geçip onlardan doktor tavsiyesi almaya dikkat edin.Ve ameliyat sonrası yapılacakları doktorun yönlendireceği şekilde yapın.Aranızda evcil hayvan kaybı yaşayanlarınız varsa acınızı bildiğimi ve yalnız olmadığınızı söylemek isterim.Ve bu sizin suçunuz değil.Zor oluyor biliyorum ama bakabiliyorsak başka canların da bize ihtiyacı olduğunu unutmayalım.