İNSANLIĞIMI YİTİRİRKEN | OSAMU DAZAI KİTAP KONUSU🤡

 

Meri, Japon Edeiyatı'yla tanışıyor:) Daha doğrusu bu edebiyat türünde önceden sadece bir kitap okumuştum ve o da Kahve Soğumadan Önce'ydi.Fakat aradan uzun bir zaman geçti ve bu süre içerisinde birçok yayınevi Japon Edebiyatı çevirileri yapıp adını bile yeni öğrendiğimiz birçok yeni eser yayımladılar.Açıkçası biraz önyargılıydım beğenmeyeceğim konusunda ama merak ettiğim yazarlar ve eserler vardı Japon Edebiyatına ait.Bunlardan biri de Osamu Dazai'nin meşhur eseri İnsanlığımı Yitirirken'di.Çok merak ettiğim bir kitaptı, okudum bitirdim ve yorumlarımı sizlerle paylaşmak istedim.

Kitap, yazarın kendi hayatından olaylar da içeren kendi kaleminden okuduğumuz bir kitap.Küçüklüğünden beri, kendisini diğerleri gibi insan olamamak konusunda eleştiren biri.İnsan olmayı diğerleri gibi olmakla tanımlamış ve bunu başaramadığını düşünen karakter,yıllar boyunca kendi insanlığına dair hissizliği, hayatı boyunca hep insanlara gösterdiği, soytarı diye adlandırdığı ikinci karakteriyle yaşama devam ettiğini anlatıyor.Bu soytarı kişiliğinin sayesinde insanların ilgisini çektiğinden ve insanlarla bu şekilde ilişki kurabildiğinden bahsediyor.Fakat içindeki asıl kişiliği insanlığa, yaşama dair bir şeyler bulma çabasında hep.O hüznün yanı sıra korkak olan yanı da ağır basmakta.Öyle ki bazen mutlu olmaktan bile korkan biri haline dönüşüyor.Çocukluğu ve gençliğini bu iki karakter arasında geçiren karakterimiz, ilerleyen zamanlarda kendini sürekli eleştirdiği basit isteklerinin eline bırakır.Bu şekilde gelişine yaşar ama huzursuzluk onda hep vardır.Bu sırada tanıştığı bir kızla hayatlarını sonlandırma kararı alırlar fakat onun başarısız olduğu ve kızın hayatını kaybettiği bu olaydan sonra hem başı büyük derde girer hem de yıllar boyunca huzursuzluğuna bir de kocaman bir suçluluk duygusu eklenerek kalan hayatını sürdürmeye çalışır.Bu sırada yine yeni birçok insanla tanışmıştır fakat o yine aynı ruha, aynı kişiliğe ve aynı duygulara sahiptir.Kendisini sürekli suçlu, huzursuz hisseden, kendini insanların arasında yaşamaya uygun görmeyen karakterimiz bu hislerle mücadelede güçlük çeker.

Yorumum:

Uzun zamandır okuduğum en iyi kitaplardandı.Senenin yarısını biraz geçtik ve bu süreçte epey kitap okudum.Bu senenin yıldızı Oblomov diye düşünüyordum çünkü Oblomov'u senenin başında okudum ve neredeyse 5-6 ay o kadar iyi bir eser okumadığımı düşünürken İnsanlığımı Yitirirken'i okuduktan sonra benim için Oblomov'u da geçip bu sene okuduklarım arasında en iyi kitap sıfatına sahip oldu.Bu kadar karmaşık duyguları bu kadar net ve anlaşılır şekilde dile getirip, bu duyguları okuyucuya hissettirecek kadar iyi aktaran bir kaleme sahip olduğunu düşünüyorum Osamu Dazai'nin.Açıkçası yazarın hayat hikayesini okuduğumda yazara karşı önyargılıydım.Böyle bir yazardan nasıl bu kadar beğenilen eser çıkabilir ki diye düşünüyordum ama eser bütün önyargılarımı kırdı.Şahane bir kitap.Umarım yazarın diğer eserleri de bu kadar iyidir.

Kitaptan Alıntılar:

-Görünürde her zaman gülümsüyor olsam da içeride çaresiz bir mücadeleyle debeleniyordum.

-Gerçek korkak mutluluktan bile korkar.

-Çocukluğumdan beri insan olmayı beceremedim.

-Deli değil.Bir sakat.

Arızalı bir insan.

Artık tam anlamıyla insanlığımı yitirmiştim.

-Artık ne mutlu ne de mutsuzum.

Her şey geçip gidiyor.

Bu zamana kadar yaşadığım, soğuk bir cehennemi andıran sözde "insan" dünyasında tek gerçek şey bu.

Her şey geçip gidiyor.

Bu yıl yirmi yedi yaşına gireceğim.Saçlarım beyazladı diye insanlar genelde kırkımı geçtiğimi sanıyor.

Yayınevi: İthaki

Tür: Roman, Ben Roman (Aslında Kurgu da var kitabın türleri arasında ama neredeyse yazarın hayatıyla birebir örtüşen bir hikaye.Zaten bu yüzden Japon edebiyatında Ben Roman olarak adlandırılmış türü.Otobiyografi değil de yazarın kendi yaşadıklarını farklı birini anlatır gibi bir roman şeklinde anlatırken bir yandan da pişmanlıklarını dile getirdiği için Ben Roman deniyor.)

Sayfa Sayısı: 128

Bu yazı reklam değildir.